związek małżeński z Zofią Męczyńską, narodziny syna Bogdana
wybuch wojny zastał go we Lwowie, gdzie znalazł się jako scenograf wraz z teatrem Leona Schillera i gdzie spędził ponad rok do jesieni 1940 r. Wstąpił do Ukraińskiego Związku Artystów Plastyków, zarabiał na życie wykonywaniem propagandowych plansz oraz portretów wodzów rewolucji
przebywał w Miechowie, gdzie zatrudnił się w stadninie koni
przebywał na Wołyniu, skąd na przełomie 1943/1944 r. wrócił do Warszawy, nielegalnie przekraczając granicę między Wołyniem a Generalną Gubernią. Po wybuchu powstania warszawskiego walczył w szeregach Armii Krajowej na Starym Mieście. Wzięty do niewoli, uciekł z transportu do Auschwitz z rampy dworca Warszawa Gdańska; zabrał z obozu przejściowego w Pruszkowie syna Bogdana, który znalazł się tam po śmierci matki zamordowanej przez nazistów w szpitalu na Woli. Wraz z synem dotarł piechotą do Krakowa, skąd po krótkim pobycie wyjechał do Łodzi, gdzie pracował jako scenograf przy pierwszych powojennych przedstawieniach Leona Schillera (Krakowiacy i górale Bogusławskiego, Burza Szekspira)
pobyt w Łodzi i Bydgoszczy, gdzie współpracował jako scenograf z Wilamem Horzycą; seria obrazów postformistycznych (Czytająca dziewczyna, Panna młoda, Aktorzy i rekwizyty, Ruiny))
przeprowadził się do Poznania, gdzie Horzyca objął dyrekcję Teatru Polskiego. W latach 1948-1952 powstały projekty scenograficzne do wielu spektakli, m.in. Profesja pani Warren, Mieszczanin szlachcicem, Makbet
przystąpił do grupy 4F + R założonej przez Feliksa Marię Nowowiejskiego, Ildefonsa Houwalta i Alfreda Lenicę; udział w pierwszej wystawie grupy
został Prezesem Zarządu Okręgu Związku Polskich Artystów Plastyków w Poznaniu, pełnił tę funkcję przez dwie kadencje do 1954 r. W tym czasie (1951-1955) dzięki jego staraniom wybudowano i przekazano artystom 41 pracowni plastycznych na Starówce poznańskiej
realistyczne obrazy i grafiki
związek małżeński z Heleną Welnitz, którą poznał w Łodzi w 1946 r.
projekt i wykonanie polichromii Ratusza poznańskiego (wraz z Janem Piaseckim)
poznał Annę Cyronek, również malarkę, która otrzymała dyplom w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu, swoją partnerkę do końca życia (związek małżeński zawarli w 1979 r.)
pełnił funkcję radnego w Radzie m. Poznania
pierwsze próby z malarstwem informel
okres tzw. sztuki śmietnika
pierwsza indywidualna wystawa grafiki w klubie SARP w Poznaniu; wystawa w Pałacu Działyńskich (z Anną Cyronek); narodziny syna Adama w związku z Anną Cyronek
zainteresowanie grafiką, trzy cykle linorytów i litografii
okres malarstwa fakturowego typu collage z naklejanymi szmatami i ilustracjami gazetowymi
okres tzw. malarstwa streficznego
okres tzw. twardej abstrakcji geometrycznej, którą realizował w wielu cyklach, m.in. “Flagi”, “Koła”, “Strzałki”
seria obiektów/obrazów plastycznych, w których w abstrakcyjną kompozycję wmontowane zostały świecące, migające, kolorowe lampki, kapsle, etc.
wystawy indywidualne w Salonie ZPAP Arsenał (z Anną Cyronek, 1967 i 1968), w Klubie Handlowca Merkury (1969), w Galerii A w Gnieźnie (1969), w BWA Arsenał (1971), w klubie MPiK (1975), w BWA w Zielonej Górze (z Anną Cyronek, 1975), w BWA Arsenał w Poznaniu (1976)
epizod z malarstwem ornamentacyjnym, od 1956 r. jedyną próbą nawiązania do obrazowania przedmiotowego
spis fotografii:
1
około 1949, czasy 4F+R
2
Na rusztowaniu Ratusza, w trakcie
malowania sylwetek królów, 1954
3
Projekt scenografii do spektaklu
Awans W. Żółkiewskiego, Teatr
Polski w Poznaniu, 1952
4
Projekt scenografii do spektaklu
Obrona Ksantypy, Teatr Polski
w Bydgoszczy, 1947
5
Projekt scenografii do spektaklu
Profesja pani Warren, Teatr
Polski w Poznaniu, 1950
6
Pejzaż Bolkowa, 1956,
drzeworyt, 22,5 × 29,5 cm
7
Zima w Karkonoszach, 1956,
drzeworyt, 18 × 28,5 cm
8
ok. 1955
9
Z Anną Cyronek w pracowni, 1958
10
Z synem Adasiem, 1960
11
W Galerii A w Gnieźnie, 1969
12
Na wernisażu wystawy indywidualnej
w klubie ZPAP z Andrzejem
Turowskim, Ireną Modarską,
Jerzym Nowakowskim, 1971
13
Na wernisażu wystawy indywidualnej
w BWA Arsenał z Józefem Krzyżańskim,
Marią i Janem Berdyszakami i
Jerzym Nowakowskim, 1971
14
Fragment indywidualnej
ekspozycji w Arsenale, 1971
15
Z synami Bogdanem i Adamem
w pracowni Zygmunta Konarskiego, 1979
16
Na otwarciu indywidualnej
wystawy Andrzeja Bereziańskiego
w Galerii Akumulatory II
(z Jarosławem Kozłowskim), 1977
17
W pracowni, 1985
18
Ekspozycja w Arsenale, 1989
19
W pracowni przy placu
Wielkopolskim 7/8, 1994
20
Jedno z ostatnich zdjęć, przed
bazyliką w Gostyniu, 1996